UCHWAŁA NR LI/367/2014
RADY MIEJSKIEJ W SIANOWIE
Z DNIA 23 WRZEŚNIA 2014

w sprawie nadania Honorowego Obywatelstwa Gminy i Miasta Sianowa Aleksandrowi Kaczorowskiemu.

Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 14 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, 1318, z 2014 r. poz. 379) uchwala się, co następuje:
 
§ 1. W uznaniu bohaterskiej walki w Powstaniu Warszawskim o wolność ojczyzny oraz działalności na rzecz rozwoju Gminy i Miasta Sianów nadaje się:

Aleksandrowi Kaczorowskiemu

HONOROWE OBYWATELSTWO GMINY I MIASTA SIANÓW.

§ 2. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Przeczytaj relację z Powstania Warszawskiego Aleksandra Kaczorowskiego - pdf

Urodziłem się 31 stycznia 1927r. w Radomiu, ojciec Antoni Kaczorowski, matka Maria Kaczorowska z domu Szymańska. Ojciec był zawodowym żołnierzem, mieszkaliśmy w blokach przeznaczonych dla rodzin wojskowych. Z Radomia ojciec został przeniesiony do jednostki woskowej w Komorowie, koło Warszawy. Tam mieszkaliśmy do wybuchu  II wojny światowej. W 1942r. wyjechałem w celu nauki do Warszawy, zamieszkałem w Bursie Byłych Rodzin Wojskowych. Tam też ukończyłem w 1943r. siódmą klasę szkoły powszechnej. W 1944r. rozpocząłem naukę w Szkole Zawodowej na  wydziale mechanicznym. Gdy 1 sierpnia 1944r. wybuchło Powstanie Warszawskie brałem  w nim udział. O akcji wiedziałem wcześniej ponieważ w środowisku, w którym przebywałem były do niego przygotowania. Były to okolice Śródmieścia ul. Królewska. Po upadku powstania i kapitulacji zostałem wywieziony do obozu jeńców wojennych w  Mühlberg (Stalag IV B, nr jeńca 298545), byłem tam do 1945r.  Przed końcem wojny opuściliśmy obóz jeniecki, sami Polacy (około 1400 osób), konwojowani przez Niemców w strefie frontu amerykańskiego. W czasie tego marszu około 5 maja 1945r.  ogłoszone zostało zakończenie wojny. Armia Amerykańska przysłała po nas samochody i zostaliśmy przewiezieni na stronę niemiecką, zajętą przez Amerykanów, do Koszar Polskich Sił Zbrojnych, byłych jeńców wojennych. W czasie pobytu prowadziłem tajną korespondencję z rodziną, która nakłaniała mnie do powrotu do domu. W listopadzie 1947r. ostatnim transportem wróciłem do Polski - do Komorowa.

Z Komorowa przeniesiono nas do Wrocławia. We Wrocławiu byłem uczniem w Szkole Pracy Społecznej na wydziale Kulturalno-Oświatowym 1950r., na 5 semestrze naukę przerwałem.

W 1951r. zawarłem związek małżeński z Zofią Lebiońko. Z tego związku w 1952r. urodziła nam się córka Ewa oraz w 1957r. syn Zbigniew. W 1952r. wyjechałem do Bartoszyc, gdzie zatrudniłem  się w PZGS „Samopomoc  Chłopska” Bartoszyce. 1 grudnia 1960r zmieniłem pracę. Przeniosłem się do Przedsiębiorstwa Produkcji Pomocniczej i Montażu Budownictwa Rolniczego w Bartoszycach. W 1972r. ukończyłem Technikum Ogólnobudowlane w Olsztynie. 24 marca 1973r. zdobyłem uprawnienia budowlane. W czasie pobytu w Bartoszycach należałem do Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budowlanych, odział w Olsztynie. Dużo udzielałem się społecznie, z racji tego, że od 7 lipca 1971r. mam patent sternika jachtowego organizowałem regaty żeglarskie i spływy kajakarskie. Własnoręcznie zbudowałem żaglówkę typu OMEGA. Uczyłem również w Zasadniczej Szkole Budowlanej zawodu budowlańca. W 1973 z Bartoszyc wyjechałem do Koszalina. Na zasadzie porozumienia stron zatrudniłem się w Przemysłówce na kierowniczym stanowisku. Od września 1974r. zmieniłem pracę i zatrudniłem się w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Sianowie. Po śmierci żony Zofii, 24 kwietnia 1982r. zawarłem związek małżeński z Teresą Gruz. Z tego związku mam dwoje dzieci: syna Stanisława urodzonego 28 września 1982r. i córkę Aleksandrę urodzoną  4 stycznia 1988r. Pracując w SKR w Sianowie byłem kierownikiem budowy Przychodni  Rejonowej w Sianowie, za co dostałem dyplom uznania od tutejszych władz. Na terenie gminy prowadziłem dużo prac budowlanych i nadzorów budowlanych. Z SKR w 1987r. przeszedłem do Zakładu Remontowo-Budowlanego przy MSW w Koszalinie na stanowisku kierownika budowy. W wieku 60 lat przeszedłem na wcześniejszą emeryturę jako kombatant wojenny. Będąc na emeryturze pracowałem na ½ etatu w tym też zakładzie jak i również w Sianowskich Zakładach Przemysłu Zapałczanego na stanowisku inspektora nadzoru. Do 2012r. nadzorowałem budowy inwestorów prywatnych na terenie Gminy Sianów.

Często zmieniałem miejsca zamieszkania i pracy z tego powodu, że należałem do AK i brałem udział w Powstaniu Warszawskim. Gdzie tacy jak ja w czasach PRL byli prześladowani  i ścigani.

W 2001r. otrzymałem Patent nr 67611 za lata walki zbrojnej z najeźdźcami do pełnienia  z honorem posługi żołnierskiej i uzyskałem prawo do zaszczytnego tytułu „Weteran Walk o Wolność       i Niepodległość Ojczyzny”, podpisał Prezes Rady Ministrów RP J. Buzek. Dostałem Krzyż Armii Krajowej, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945r., Krzyż Partyzancki i Krzyż Powstańczy  24 marca 1982r.   

 Aleksander Kaczorowski